نوشته‌ای قدیمی که هنوز هم جان دارد: چرا نمی‌خواهید بفهمید که هرکس ویژگی‌ها و علایق و خلقوخوی خودش را دارد، آرزوهای خودش را دارد، دنیای خودش را دارد؟ هرچند کوچک یا هرچند بزرگ! چرا نمی‌خواهید یا نمی‌توانید تفاوت‌ها را درک کنید؟ چرا شعوری را برایش متصور نیستید؟ چرا شوری ندارید و این‌قدرها گوشت‌تلخید؟ واقعاً تا به این حد دشوار است؟ آخر چرا این حجم از سادگی را که قرینِ زیبایی و صفا و صمیمیت است انکار می‌کنید؟ خصمتان را توجیهی نیست! آه، آه! که هزاران را مغموم و